ඒ සුළං ධාරාවෝ සියල්ල විඳදරාගෙන සෙනෙහසින්  වැඩවාසය කළහ. 
ඈත අතීතයේ, වර්ෂ එක්දහස් අටසිය ගණන්වල අග සපරගමුවේ මහා ගන වනමූකලන් එළිපෙහෙළි කොට සිය වාසස්ථාන සහ ගොවි බිම් සකසා ගත් පැරැන්නෝ මහ පොළව සමඟ ගෙවූ ඒ අවිහිංසක ජීවිත අවිනිශ්චිත බවින් පිරී පැවතුනි. සපරගමු කඳු පාමුල පිහිටි අටකළං කොරලයේ මහ පොළොව හා සටන් වැදි මිනිස්සු නිහඬවම ඒ පොළොවටම පස් වූ හ. පසු කළෙක ඒ පොළොවෙන්ම මතු වූ නෙක මිණිකැට හේතුවෙන් නූතන ජීවන චර්යාවන් විපර්යාසයන්ට ලක් වුවද බොහෝ විට ජීවත් වීම උදෙසා අත්‍යාවශ්‍ය වන්නේ මිල මුදලටත්, බලයටත්, ආදරයටත් එහා ගිය දේවල් සමුහයක් බවත්, නම් වශයෙන් නොකියැවෙන ඒ බොහෝ දේවල් සමාජ විපර්යාසයන්ගෙන් නොනැසී වාතලය හා මුසු වී කාලය හරහා ගමන් කරන බවත් “මාණික්කාවත” තුළින් නිරූපණය කිරීමට උත්සාහ දරයි.